Dolina Królów Biban al-Muluk (arab. Wadi el-Muluk, وادي الملوك)

Egipska Dolina królów, mieszcząca się koło Luksoru, to dwie skalne, suche doliny przecinające masyw górski w Tebach Zachodnich będące jednym z najstarszych zabytków, który bez konieczności przeprowadzenia jakichkolwiek prac rekonstrukcyjnych zachował się dla potomności przez tak wiele lat.

Do dziś dnia wielu ludzi nie potrafi pojąć w jaki sposób Egipcjanie, którzy nie mieli dostępu do podstawowych narzędzi, nie mówiąc o elektryczności czy jakichkolwiek pojazdach byli w stanie wznieść tak monumentalne i trwałe budowle. Przez wieki prowadzona badania na ten temat, niemniej jednak podawane przez historyków teorie nie wszystkim wydają się logiczne.

O wiele więcej w tej dziedzinie mają do powiedzenia inżynierowie budowlani, niemniej jednak odtworzenie warunków, w jakich pracowali ówcześni budowlańcy nie jest łatwe. Co ciekawe, monumentalność piramid była doceniania już przed wiekami, odnoszono się do nich w wielu dziełach literackich, traktując je jako symbol potęgi i trwałości.

W dzisiejszych czasach piramidy są najważniejszą atrakcją Egiptu i napędzają tutejszą turystykę. Miliony ludzi przyjeżdżają tu z całego świata, by móc oglądać wzniosłe, acz na pozór proste budowle. Warto wspomnieć również o tym, że piramidy to nie tylko pusta konstrukcja, to również wewnętrzne labirynty, prowadzące do wnętrza grobowca.

W środku składane były zwłoki faraonów wraz z całą menażerią, zgodnie z wierzeniami niezbędną do tego, by zapewnić zmarłemu godne życie po śmierci. Niestety na przestrzeni wieków grobowce były plądrowane przez poszukiwaczy skarbów, wielu z nich utknęło w labiryntach korytarzy i zmarło z odwodnienia i głodu.